walking down the streets with our high heels on

this sunday was supposed to be a lazy sunday. maarja, toen kwam sophie met het plan aan om gezellig mee te gaan met haar gezin in manhattan. want haar ouders zijn hier voor een weekje op bezoek! 's avonds heeerlijk gegeten in the boathouse in central park, met prachtig uitzicht op central park, een vijvertje en de wolkenkrabbers met alle lichtjes en gebouwen aan park avenue. verder de hele dag lekker door greenwich en soho gestruind. weer heerlijke italiaanse broodjes gegeten bij wat tegenwoordig sophie's en mijn stamcafe aan het worden is; el cantuccio. ze herkennen ons al --> ' aaaah, you brought your parents this time'. verder bestond de dag uit een stel dakloze alcohol en drugs verslaafden die niets liever wilden dan door ons op de foto gezet te worden. maakten een heel spontaan en leuk praatje, maar zodra ze doorhadden dat we geen geld aan ze gaven verdween hun leuke gedrag. hen hem nog een appel aangeboden, maarja, meneertje ondankbaar wilde dat niet eens aannemen.. 

ook heerlijk naar alle optredens van alle straatartiesten gekeken op washingston square. slangenmensen, zangers, bandje, comdie en acrobatiek, wat een talentjesss.ik voelde me trouwens wel echt een soort van echte new yorker toen ik alleen, op mijn sleehakjes, door de straten van greenwich liep, op zoek naar familie pelle. klein detail is misschien dat een echte new yorker niet eerst in de verkeerde metro zou stappen, daarna uitstapt op bleeker street. (wat opzich de goede straat was, maar dan ongeveer 15 blokken af van waar ik moest zijn) en en daarna weer achter komt dat in de straat waar ik moest zijn gewoon ook een metrostation was.voortaan toch maar weer met de taxi. maaar, het had wel wat, zo zie je nog eens plekken waar je anders niet komt. beetje jammer dat ik mijn wandelschoentjes niet aan had.. maar, soof en ik hadden beide deze fout gemaakt, en na de hele dag rondlopen konden we echt niet meer. op een gegeven moment voelde ik heel mijn voeten niet meer! wat toen wel weer gunstig was, want toen kon ik weer redelijk normaal lopen. (ik heb zelfs het stukje van het station tarrytown naar de campus gelopen!!! normaal neem ik altijd de taxi, maar omdat ik maar 1 dollar cash had, en dus 1 dollar te weinig had, besloot ik toch maar te gaan lopen..) voordeel is wel weer dat m'n stapelbedje die avond extra lekker lag. 

life here on campus

het leven op campus is dolle boel. buiten het feit dat het eten overheerlijk is, je een prachtig bedje krijgt toegewezen, lopen er over het algemeen ook erg snuggere mensen rond. die in dronken buien uit ramen springen bijvoorbeeld. en nee, dan heb ik het niet over de begane grond, maar die hard 2e verdieping. en jawel, beide beentjes is het gips. mooie twist in dit verhaal is nog dag deze bewuste jongen uit het raam sprong om een 'je mag hier geen alcohol drinken' boete van de politie te voorkomen, van 30 dollar. beetje jammer dat de ziektekosten van dit domme schaap ongeveer 30 keer zo hoog zijn. deze poltieinval was alweer de 4e deze week, zo heb ik me laten vertellen. eerst een meisje dat al schreeuwend met politie en ambulance werd afgevoerd (drugs en alcohol), een illegale busparty (30 minderjarigen met alcohol) en random dronken jongens op de kamers van campus, die zo nu en dan uit ramen springen. best ziek is nog dat ik de dag voordat de illegale busparty aangehouden werd en af werden gevoerd naar de politie, ik in zo'n zelfde busparty zat. ik heb het in tegenstelling tot dit busje, wel veilig thuis weten te halen. ik had trouwens geen idee dat ik me in illegale circuits bevond, zo onschuldig als ik ben. 

ben de afgelopen weken ook druk geweest mijn kamertje wat op te fleuren. wat al aardig gelukt is. een lampje, opbergdoosjes, foto'sophangen en whiteboards doen al wonderen. in de kamer hebben we een enorme kast, waar helaas maar 2 hanggedeelten voor kleding in zitten. en jawel, we zijn met zn 3en. gelukkig heb ik 1 hanggedeelte voor mezelf weten te veroveren. zo nu en dan sta ik het toe dat mijn kamergenoot haar schoenen er in zet. 

lessen zijn over het algemeen goed te doen. veel huiswerk heb ik niet, en wat ik heb is prima. moodboard, fotoshoots en wat presentaties voor engels. wel frustrerend is dat mijn roomie elke dag kan uislapen en ik altijd om half 9 in de les moet zitten. 

al met al heb ik het hier helemaal naar mijn zin, ondanks sommige omstandigheden.. (ik zou zweren dat ik 5 minuten na het eten van het campusvoedsel vandaag spontaan buikpijn kreeg) 

maaaaar, een groot deel daarvan is ook te danken aan mijn leuke nieuwe vriendinnetjes. morgen gaan we gelukkig weer lekker uit eten. dit doen we nogal vaak. voor gezelligheid natuurlijk, maar het is ook een soort van pure noodzaak hier. byeeeee

winnen winnen winnen

stem allemaal op mijn blog! laat het je vrienden, familie, collega's, vage kennissen en buren weten want ik wil winnen! ik kan onder andere een retourticket amsterdam-new york winnen namelijk! hoe het moet? gewoon via deze link om me stemmen

http://www.ef.com/splash/?id=32&ctr=nl


verder heb ik afgelopen weekend een super weekend in manhattan gehad. veel geshopt in soho, lekker gegeten en uit geweest!  (jaja, het is gelukt!) 

http://www.ef.nl "> studeren in het buitenland  

'at eight thirty we leave'

aller eerst zal ik jullie even voorstellen aan quinten, mijn nieuwe bff. hij leeft in chinatown, spreekt gebrekking engels, is waarschijnlijk lichtelijk autistisch, houd van schema's en op tijd komen, kijkt lichtelijk scheel, haat zijn werk, maakt grapjes die niemand begrijpt, and loooves his pink umbrella. 

zijn houding op de foto geeft precies weer hoe quint echt was. het begon allemaal met een van de allereerste (lichtelijk onverstaanbaar) dingen die hij zei door zijn geliefde microfoon voorin de bus: 'single ladies can call me, but not after eleven, then I sleep'' --> maar dan met een chinees accent. iedereen lach al helemaal dubbel natuurlijk. op het eind van zijn speech, zo'n lange drie kwartier chinees/engels gebrabbel verder gebaarde floor naar hem dat ze wilde slapen. waardeerde die niet echt, (weer een speech van 10 minuten over respect en 'that's just my job, telling you stories') maar hij is ook wel een beetje van ons gaan houden nadat wij de enige waren die actief meededen met zijn quiz over alles wat hij eerder die dagen voor info aan ons had verteld. (thank god for wikipedia en internet op eva d'r mobiel). dus we hebben nog een cadeautje gewonnen ook. ook mooi waren zijn verhalen over 'were driving to the saus of america' (saus is south) en nog mooier was hoe hij: on your left hand uitsprak. maar het allermooiste aan hem was toch wel zijn roze paraplu en het feit dat hij minstens 30 keer herhaalde hoe laat we weer bij de bus moesten zijn:
'' you have to be back at 8.30. that is eight-tree-zero. uuh, be back at eight thirty. i love you guys, but the bus leaves at eight thirty. so, uuh if you're late, thats youre own fault. we are leaving at 8.30, alright. eight, tree, zero. don't be late, oke? uuh. okay. see you at 8.30''
tijdens deze dagelijkse en elke paar uur weer terugkomende speeches van hem, was iedereen aan het gniffelen, en wij, in ons eigen geteroriseerde achterste gedeelte van bus, keihard aan het lachen. en als we dan eindelijk de bus uit waren liep quint met mijn roze umbrella voorop als moeder eend, met ons als baby'tjes erachter aan. vooral de mede-chinezen in de bus volgden hem alsof ie honing aan zijn chinese billetjes had. toch is het zo op (digitaal) papier niet goed over te brengen wat voor een hilarisch typ onze quint was, daar had je bij moeten zijn. 
maargoed, nu over het weekend. de nigaria falls is denk ik het mooiste wat ik ooit gezien heb. met een boot tussen de 3 watervallen gevaren. (zeiknat) maar wel heeeel gaaf: regenbogen op 2 meter afstand, en de watervallen zo dichtbij! maar ook dat kan ik niet beschrijven. ik kon er echt uren naar kijken, iets wat we ook gedaan hebben, waardoor we vijf minuten te laat bij de bus waren. (sorry quinten..)'s avonds dan eeeeindelijk mijn eerste vegaburger kunnen eten in het hardrock cafe! hemelss, na al die weken leven op pizza en sla. zondag naar washington en philadelphia geweest. in washington gepraat met een oud veteraan die gevochten heeft in vietnam en korea. wij, floor sophie en ik, hadden ons eindexamen over vietnam dus daar wisten we nog veel vanaf en daarom was het extra interresant om met deze man te praten. hij was pas 19 toen die uitgezonden werd. nu is hij tachig en hangt hij rond bij het oorlogsmonument in washington, waar ook wij hem ontmoet hebben. natuurlijk ook nog een bezoekje gebracht aan the white house, heel cool. er liep nog een man op het dak, maar kon niet zien of het misschien obama was. waarschijnlijk niet, maargoed. wel viel het op dat het helemaal niet opvallend goed beveiligd was. er was maar 1 politievrouw te vinden en over het hek zou je makkelijk heen kunnen klimmen. in philadephia ben ik naar de allereerste openbare toilet van amerika geweest, waar ook thomas jefferson en nog meer historisch personen waarvan ik momenteel de naam van ben vergeten hun behoefte hebben gedaan. 

feeling like a gossip girl

maandagavond half 7. between 4th and 5th & lafayette: mijn eerste feestje in manhattan! het was alsof we de wereld van gossip girl binnenliepen; illegale wijntjes op een borrel midden in een wijnbar in het centrum, iedereen in feestelijke pakjes, met oesters en andere sjieke hapjes. ook niet bereid door de minsten; de beste chefkoks uit amerika die speciaal voor deze gelegenheid 9 uur hadden gereden, en die nacht ook weer 9 uur terug zouden gaan rijden! beetje jammer dat er bijna niks vegetarisch was, maar wat er was, was een verademing in vergelijking met het eten hier op school. 
de sfeer op dat feestje was zo gaaf, mijn fotografie docent, van wie dit feestje was, is ook echt een gave vent. we waren nog geen 5 minuten binnen toen die naar ons toe kwam; of we al wijn hadden? (nee) ''then what the hell are you waiting for, go get it! it's free!''
hij kent ook alles en iedereen die maar wat betekend in manhattan! later die avond nog even geklets met een modeontwerper uit new york die aan dezelfde winkels als alexander wang verkoopt! eva was zo slim om hem gelijk te strikken voor een stageplaats! meteen zijn kaartje gekregen, heel leuk zoals dat hier gaat, dat socializen. Omdat we toch nog honger hadden de taxi, helmaal in stijl, naar 5th avenue gepakt en nog naar een superleuk restaurantje gegaan waar ik vorige week ook had gegeten.

red cups

in elke amerikaanse film waar een huisfeestje word gegeven komen van die rode plastic bekers voor. en jawel, gisteravond mocht ook ik uit zo'n leuk bekertje drinken. er was een feestje op een van de (veeele) kamers hier op de campus, heel gezellig! 


zit op dit moment samen met sophie in de public library. lekker aan het internetten, knippen, plakken, tekenen en mijn fashion fundamentals homework aan het maken. lekker aan het tekenen dus. we zitten hier tussen allemaal studenten, en mensen die boeken van 15 centimeter dik aan het bestuderen zijn, en dat allemaal in een zaal waar je u tegen zegt. vooral als je naar buiten kijkt, dan zie je al die moderne wolkenkrabbers en andere gebouwen, heel vet. een lekker kopje cappuchino van starbucks zou het new yorkse plaatje helemaal af maken, maar helaas, je mag hier niet eten en drinken..